ഉരുകിയൊലിക്കുന്ന സന്ധ്യയുടെ ചുവപ്പ്,
അതേറ്റു വാങ്ങുന്നത്

എന്റെ പ്രണയമാണ്..
ദൂരെ ചക്രവാളത്തിൽ മിന്നുന്ന കൊള്ളിയാൻ 
മിടിക്കുന്ന എന്റെ ഹൃദയവും.
ഞാൻ പകർന്നു തന്ന ചുവപ്പാണ് 

നിന്റെയുള്ളിൽ.
ആവോളം നീയതു നുണയുക.
ഞാൻ മറന്നു വച്ച നക്ഷത്രമാണതു, 
നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ പ്രതിബിംബിക്കുന്നത്..
മതിയാവോളം നീയാ വെളിച്ചത്തിൽ അലിയുക.
ശേഷം നീയെന്നെ കാണുക,
എനിക്ക് ചുറ്റും കനത്ത ഇരുട്ടാണ്‌.
അതിനെച്ചുറ്റി നീ തീർത്ത 
മഹാ മൗനത്തിന്റെ കവചവും.
നിന്നിലലിയാൻ മാത്രമാണ് 

ഞാൻ കൊതിച്ചത്,
പകരം തരാൻ ഒരു മരുഭൂമിയെങ്കിലും 
നിനക്ക് സ്വന്തമായ് ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ വരാം.
അതിനു മുൻപ് ഞാനീ മൂടുപടം 

അഴിച്ചു വയ്ക്കട്ടെ..