നമുക്കിടയിൽ വലിയൊരു വിടവുണ്ട്.

ഒരു നരച്ച പകലിന്റെ വിടവ്..

ഒരു രാത്രിദൂരം മതിയാകുമെനിയ്ക്ക്

ആ പഴമാങ്ങ രുചിക്കാൻ..

ഇരുണ്ട പത്തായപ്പുരയിൽ

ചങ്ങലയുടെ ഇഴയനക്കം കേൾക്കാൻ..

നീ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിന്റെ 

ഏക അടയാളം..

കുളിപ്പുര മതിലിൽ പായലുമുറിച്ചെഴുതിയ

അക്ഷരങ്ങളിലേയ്ക്കും   

ഗുളികത്തറയിൽ ചിരട്ടയിലൊഴിച്ച ഇളംകള്ളു

നുണയാനും ഉപ്പിടാത്ത കടല കൊറിയ്ക്കാനും

ഈ വെയിലൊന്ന് ചാഞ്ഞാൽ മതിയാകും

തേനൊലിച്ച  വായിലെ പാൽമണത്തിലേയ്ക്കും

നെടുവീർപ്പുകൾ വിഴുങ്ങി 

നീയുണ്ടാക്കി നീട്ടിയ

എ ണ്ണിപ്പെറുക്കിയ വറ്റിലേയ്ക്കും

ആർത്തിയോടെ നോക്കാൻ 

വരണമെനിയ്ക്ക്       

അതിനു മുൻപ്..

നരച്ച പകലൊടുങ്ങും മുൻപ്

ഈ കറുത്ത കുപ്പായത്തിന്റെ കുടുക്കുകൾ

എനിക്ക് വലിച്ചു പൊട്ടിക്കണം